Over signalen van seksueel misbruik. En over signaalsterkte.

15-09-2015

De recente berichtgeving over het gebrek aan medewerking van Turkije besluit met een fikse opsteker: het OM doet namelijk ook nog onderzoek "naar eerdere signalen van seksueel misbruik door Demmink dat zich in Nederland zou hebben afgespeeld". Zou dat dan toch nog tot vervolging leiden? Of zijn het alleen maar ongefundeerde roddels en zal het OM ook dit keer niets vinden?

Goed beschouwd is het een complete aanfluiting dat het OM zogenaamd moet bedelen om medewerking van de Turken en dat de rechter-commissaris daarvoor twee of drie keer (zelfs daarover bestaat blijkbaar geen eenduidigheid) naar Turkije is gereisd. Als men gewoon aan de hand van reisbescheiden, notulen van vergaderingen die Demmink in Turkije heeft bijgewoond en andere in Nederland beschikbare documenten zou willen vaststellen wat er scheef zit, was de zaak binnen enkele dagen opgelost. Maar het OM, met een door Demmink zelf nog snel voor zijn vertrek benoemde top, heeft daar natuurlijk helemaal geen zin in.

In plaats van het bewijs dat Justitie zelf in handen moet hebben dus toch maar wachten wat het onderzoek van die eerdere 'signalen' oplevert. We zetten ze nog maar eens op een rij. Schat u voor uzelf eens in hoe lang u op vrije voeten zou blijven als er ook maar één van deze signalen over ú de ronde zou doen:

Een alibi dat aan alle kanten rammelt: Demmink zou sinds 1986 niet meer in Turkije zijn geweest, maar uit documenten van de Turkse Officier van Justitie blijkt het tegendeel. Sterker nog, hij was in Turkije in de periode waarop de beschuldigingen van misbruik betrekking hebben.
De Turkse jongens -inmiddels natuurlijk allang volwassen mannen- deden voor het eerst aangifte van de verkrachtingen in 2008 en 2010. Tevergeefs, want het OM weigerde actie te ondernemen. Intussen werd één van de aangevers mishandeld en geïntimideerd om zijn aangifte in te trekken (ook journalisten in Turkije werden geïntimideerd).
De veelbesproken publicaties van GayKrant en Panorama over Demminks bezoekjes aan het Anne Frankplantsoen. Zogenaamd 'gerectificeerd', maar uitsluitend na zware intimidatie door justitie en haar peperdure advocaten.
De verklaringen onder ede van twee oud-politiemensen die betrokken waren bij het onderzoek naar een pedonetwerk van hoge omes, en de bevestiging van hun verhaal door oud-hoofdofficier van justitie Hans Vrakking, dat Demmink verdachte was in het Rolodex-onderzoek.
De verklaring onder ede van slachtoffer Bart, die als minderjarige in 1988 Demmink tweemaal zegt te hebben bevredigd op de achterbank van een dienstauto. Een zaak die overigens ineens weer actueel is.
De gedetailleerde verklaringen over de contacten die Demmink in de jaren 80 had met Dick Willard, een beruchte jongenspooier in Den Haag. Het verhaal werd na meer dan een jaar onderzoek opgetekend door journalist Koen Voskuil in het AD en door de rechtbank Rotterdam als uiterst zorgvuldig en geloofwaardig beoordeeld.
De verklaring van een Nederlandse zakenman die Demmink in 1995 in een compromitterende situatie heeft herkend in "een besloten club met uitsluitend genodigden" in de Tsjechische hoofdstad Praag.
De van verschillende kanten ondersteunde berichten dat de chauffeur van Demmink de strapatsen op de achterbank van zijn auto niet langer pikte maar plotseling overleed net voordat hij er werk van kon maken.
De verklaring van twee oud-gevangenisdirecteuren die uit de mond van Demminks assistente vernamen dat zij jongetjes voor Demmink moest regelen, al ontkende de dame in kwestie dat later bij hoog en bij laag (ze is, net als Demmink, inmiddels lid van de Haagse sociëteit De Witte).
De ongeoorloofde bemoeienis van Demmink met de zaak Baybasin, een Koerd die op grond van 'Verknipt bewijs' waarschijnlijk onschuldig al 17 jaar in een Nederlandse cel zit, naar verluidt als gevolg van een chantagedeal tussen Turkije en Nederland: Turkije weet zijn Koerdische staatsvijand veilig achter de tralies en houdt in ruil daarvoor stijf zijn mond dicht over Demminks misdragingen.
Verklaringen en verder ook vooral het veelzeggend 'hardop' zwijgen van Fred Teeven, die de zaak Demmink van dichtbij kent, ooit beloofde Demmink aan te pakken maar uiteindelijk toch te veel van het pluche bleek te houden.