Demmink en de onafhankelijke rechter, een onmogelijke combinatie

29-01-2014

"Het is een goede zaak dat de onafhankelijke rechter zich gaat buigen over het al jaren slepende dossier-Demmink," schrijft Gerlof Leistra in zijn blog op Elsevier.nl. Het zou inderdaad fantastisch zijn als een onafhankelijke rechter zich zou uitspreken over de zaak, maar spijtig genoeg zal het niet meevallen die te vinden. Demmink zelf heeft tijdens een getuigenverhoor op 28 september 2011 gezegd dat hij "één keer per jaar een diner geef voor de presidenten van alle gerechten in Nederland".

Die presidenten zijn er stuk voor stuk al die tijd van op de hoogte geweest dat Demmink ernstig ter discussie stond wegens een lange reeds verdenkingen van pedofilie, maar hebben daar nooit iets aan gedaan. Integendeel, zoals vorig jaar in een notarieel vastgelegde getuigenverklaring van een voormalig gevangenisdirecteur treffend werd verwoord: ‘Niemand durfde hierover openlijk naar buiten te treden. Dat stond gelijk aan ambtelijke zelfdoding plegen.’ Wie als rechtbankpresident in de gratie wilde blijven (of het graag wilde worden), liet het dus wel uit zijn hoofd: het was immers Demmink die de top benoemde. Iedereen die iets te betekenen heeft bij Justitie, heeft het zo ver geschopt door vooral niet kritisch te zijn over Demmink.

Dat iedereen Demmink kent en –in het geval van de rechtbankpresidenten letterlijk– uit zijn hand eet (of heeft gegeten) werd duidelijk in de artikel-12 procedure die uiteindelijk bij het Gerechtshof Arnhem terechtkwam en daar tot de uitspraak leidde dat het OM Demmink toch moet vervolgen. De zaak was aanvankelijk toegewezen aan het Hof in Den Haag, maar daar zag het hele gerechtshof zich gedwongen zich te verschonen omdat ze allemaal bij de SG aan tafel hebben gezeten.

De onafhankelijke rechtspraak waar ons land zo trots op is, was in 2012 voor twee rechters al reden om vraagtekens te plaatsen bij een parmantige krantenfoto van (toen nog) voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak Erik van den Emster en minister Opstelten van Veiligheid en Justitie. Als grote voormannen poseerden zij hier met het bijna voltallige korps van rechtbankpresidenten. "Wij rechters poseren liever niet met minister Opstelten," schreven de rechters Peter Ingelse en Anneleen Broekhuizen-Molenaar toen, op persoonlijke titel, in NRC. De rechtbankpresidenten waren kort daarvoor allemaal nieuw benoemd door Demmink, die er zo vlák voor zijn pensionering nog even voor zorgde dat op dit moment bij iedere rechtbank iemand aan het hoofd staat die zijn of haar baantje aan hem persoonlijk te danken heeft. Zoals ook mevrouw mr. Robine de Lange-Tegelaar, president van de Rechtbank Rotterdam, die op de foto (vierkant) achter Demmink zit (dus waarschijnlijk ook staat). Saillant detail: bij haar rechtbank loopt de zaak die Demmink tegen het AD heeft aangespannen. Daarin eist hij, met een door de Staat betaalde peperdure advocaat, € 100.000 smartengeld bij een rechtbank waarvan hij de leiding zélf heeft benoemd. Hoe zou dat aflopen?

NB Aanvankelijk benoemde presidente De Lange rechter Veling op de zaak, die jarenlang advocaat was geweest bij Pels Rijcken en die voor Demmink had opgetreden. Pas nadat De Roestige Spijker dit ontdekte en protesteerde trok Veling zich terug.

Kunnen we het, als er echt geen onafhankelijke rechter te vinden is, nog hogerop zoeken in Nederland? Maakt u zich geen illusies. Demmink werd in 2002, ondanks uitgesproken negatieve adviezen en het feit dat hij al ernstig in opspraak was (de AIVD zou bij zijn benoeming ongeveer 40 geruchten over de levenswandel van Demmink hebben onderzocht!), benoemd door minister Donner van Justitie. Deze heeft Demmink altijd beschermd en verdedigd. Toen met de nooit weerlegde publicatie (onder druk van Justitie wel ingetrokken, maar niet gerectificeerd!) van Gay Krant en Panorama in 2003 de vlam in de pan sloeg beweerde Donner: "Er is geen sprake van rook, laat staan van vuur." Diezelfde Donner is sindsdien behendig doorgepromoveerd tot onderkoning van Nederland. Als vice-voorzitter van de Raad van State, de hoogste bestuursrechter van het land, staat hij ongetwijfeld alweer met de brandblusser klaar. Al was het maar om zijn eigen hachje te redden!